Her dil, kendi kültürünün ve döneminin izlerini taşır; her kelime bir hikâye anlatır. Türkçe ise kelimelerinde bazen binlerce duygu, anı ve his barındırır. “Aşermek”ten “gönül”e, “imece”den “hüzün”e… Bu kelimeler, anlamsal bağlar kadar kültürel kökleri de ifade eder ve belki de “aynı dilden konuşmak” deyimi tam burada karşılığını bulur. Gelin, Türkçenin çevrilemeyen, çevrilse de anlamı eksik kalan kelimelerine beraber bakalım.